Uzun zaman olmuştu yeni bir sayfa açıp,kelimelerle oynamayalı.Kalemime ve açtığım yeni sayfaya bakarken buruk bir tebessümle yazmaya başladım.Zaten beni en çok mutlu eden ve yapabildiğim en güzel şey satırlara anlatabilmekti derdimi. İnsanın çevresinde bir sürü insan varken kitaplarını ve mavi bir defteri dost bellemesinin,kimseye söyleyemediklerini o sayfalara dökmesinin güzelliğini o satırları okuyup,yazarken anladım ben. Cemil Meriç'in bir sözü geliyor hep bu konu açılınca;"İnsanlar kıyıcıydılar,kitaplara kaçtım." Benim de sebebim buydu sanırım.Kendimi kötü hissettiğimde,mutlu olduğumda ya da hiçbir şey yapmak istemediğim zamanlarda yanına kaçabileceğim dostalarımdı;kitaplarım ve mavi defterim.Belki de sadece bu kötü dünyadan biraz olsun uzak durabilmek içindi bu çabam.Zaten hep hayallerle yaşayan bir insan için kitapların güzelliği tarif edilemezdi.. Duyguları an...
Kayıtlar
2017 tarihine ait yayınlar gösteriliyor